Juf, ik kan de koprol
De scholen zijn dicht. Twee leerkrachten praten samen via de laptop met een leerling uit groep 2. Meteen vertelt hij: ‘kijk, ik kan nu alleen de koprol.’ Hij levert voor de camera het bewijs. Dan vraagt de juf hem iets. ‘Juf, ik kan de koprol’. Weer doet hij het enthousiast voor, zich niet bewust dat de juf dat natuurlijk al had gezien.
Niet echt verbonden
Natuurlijk heeft ook de juf de jongen geprezen. Ze houdt van haar leerlingen, is blij over de prestatie en het enthousiasme. Een andere leerkracht schreef me: Onderwijs op afstand went nog niet, hoewel er routine ontstaat. Hier en daar zijn er kleine, onverwachte, mooie dingen. Zoals een gezin dat thuis niet uit de Bijbel leest, maar waar nu toch de Bijbelverhalen in de huiskamer klinken, omdat dat op het schoolrooster van het kind staan. Dat is toch iets heel bijzonders.
Het went nog niet. Zo is de ervaring van leerkrachten, maar ook van de kindernevendienstleiding. We zien prachtige voorbeelden van verhalen, verteld voor de camera in een lege kerk; zelfs prachtige filmpjes op YouTube, waar de verteller wordt ondersteund door prachtige plaatjes. Toch ben je niet samen in de kerk.
Samen het geheim ontdekken
Prof. W. ter Horst schrijft als een doel van onderwijs dat het vuur van de liefde –voor zichzelf, voor anderen, het andere en de Ander- moet worden aangestoken in het kinderhart. ‘Wie van iets of iemand houdt, kan geheimen gewaarworden die voor anderen verborgen blijven’ (Onderwijzen is opvoeden, p44).
Ook in de geloofsopvoeding is er telkens op gewezen dat het samen doen belangrijk is voor het resultaat. Dr. Andree (Gelovig word je niet vanzelf, 1983) wees er op dat jongeren de meeste kans hebben te gaan geloven als je hen meeneemt naar de kerk en samen thuis bidt.
Daniëlle van de Koot-Dees stelt dat je ouders puur procesbegeleider in de geloofsopvoeding kunt noemen. Maar als je bijvoorbeeld het doel hebt ‘een kind te leren leven met de Heer in de wereld’ klinkt dat concreter en mogelijk aantrekkelijker (Prille geloofsopvoeding, 2013, p76). Als invulling van geloofsopvoeding wijst zij op: bidden, bijbellezen, vieren van de zondag en naar de kerk gaan, maar ook op het zingen van christelijke liederen en het geloofsgesprek met de kinderen (p346).
Ouders nemen hun kinderen aan de hand naar hun toekomst, maar leren daarvan zelf ook. Ze groeien in geloof, dankzij hun kinderen.
Kindernevendienstmateriaal
Meer dan ooit zijn we ons er van bewust dat kindernevendienst meer is dan het vertellen van ons deskundig geschreven bijbelverhaal en op het thema gerichte verwerkingen daarbij. Het gaat ook om degene die vertelt. Zij of hij heeft zich in het materiaal verdiept en vertelt dan zelf met het oog op die kinderen in die omgeving. Je komt bij elkaar om samen het geheim van Gods liefde voor jou te ontdekken. Die liefde ontvang je en deel je. In de kindernevendienst zijn ook de kinderen belangrijk. Het enthousiasme over een koprol moet een plaats hebben. Net als hun vreugden, zorgen en angsten. Alleen wanneer dat gebeurt, gaat het bijbelverhaal leven. Het wordt een wegwijzer naar het geheim van God.
Quarantaine
Op Pasen preekte een collega over de leerlingen die de deuren van de bovenzaal afsloten uit angst voor de joden. Hij had deze bekende woorden dit jaar gelezen met de quarantaine van velen in verpleeghuizen in gedachte. De komst van de levende Heer tussen de leerlingen, die hun vrede wenst, kreeg een bijzonder lading. Hoe is het mogelijk, dat Christus de angst overstijgt? Die verwonderde vraag helpt om vol te houden en geeft troost. Het Koninkrijk van God is dichtbij, ook in 2020. Dat de luisteraars dat (via internet) hadden ervaren, bleek uit ontmoetingen op straat. Daarin werd dat geloof (op slechts anderhalve meter afstand) persoonlijk gedeeld.
Gesloten kerken maken verkondiging en kindernevendienst gelukkig niet onmogelijk. Gods Geest doorbreekt alle grenzen. Toch went het niet, een koprol voor de laptop.
ds. D. Westerneng
Per 1 januari 2017 heeft ClaraThuis, onderdeel van Stichting Het Clarahofje, de organisatie van de vrijwillige palliatieve terminale thuiszorg (VPTZ) overgenomen van het SMWO.
VRIJWILLIGERS M/V VOOR MAALTIJDBEZORGING IN ‘s-GRAVENPOLDER
Als kanker je raakt is er voor iedereen, die direct of indirect te maken heeft (gehad) met kanker. Het maakt voor ons geen verschil of degenen, die bij ons aankloppen gelovig zijn of niet.